Alles wat je aandacht geeft groeit
Daar gaan ze dan. Van Taizé, naar de CWN, naar Opwekking en naar de EO-jongerendag. Nee, het zijn niet op al die plekken dezelfde mensen, alhoewel? Waarom ook niet. We vierden in de kerk onze hoogfeesten. Goede vrijdag, Pasen en Pinksteren. De geboorte van de kerk is een feit. De Geest die leven geeft en leven doet gaat als een lopend vuur door de wereld en ieder hoort het in zijn eigen taal. Pinkster en maakt het geloven vol en verstaanbaar.
Maar dan komen we allemaal weer terug op onze basis, thuis, maar ook in de gemeente. Ons geestelijk thuis. Gaan we weer doen wat we altijd al deden, met een uitkomst voorspelbaar zodat we dan krijgen wat we altijd al kregen?
Kortom: Hoe ga je verder na dat wat je hebt gehoord, beleefd en ervaren.
Alles wat je aandacht geeft groeit. Ik geloof in een God die permanent met ons mensen onderweg wil zijn, die onze omstandigheden kent en onze gebeden hoort. Het thema van de pinksterconferentie van opwekking was: “dichterbij”.
Een uitnodiging om dichterbij God te komen. In de bijbel vinden we genoeg voorbeelden van mensen die daartoe door God zelf worden uitgenodigd. Het zijn er zoveel dat ik niet waag om ook maar een naam te noemen. De hele bijbel is als woord van God uitnodigend. Kom dichterbij!
Pete Greig sprak op de Pinksterconferentie, op zaterdagmorgen. Greig is oprichter van de 24 uurs gebedsbeweging, die al 25 jaar bestaat. (In het ND van zaterdag 19 mei stond een artikel over hem en de gebedsbeweging ).
Enkele gedachten die ik niet wil vergeten geef ik hier door. Gods Geest daalt neer opdat wij in een intieme relatie met God kunnen leven. Wat maakt ons tot een christen? Niet de kerkgang of ons doopbewijs of belijdenispapier. Het is de aanwezigheid van God in jouw leven. Intimiteit met Jezus. Relationeel.
Heel vaak gaat ons gebedsleven over mij, of over zonde, over onze problemen of verwachtingen. Over ziekte en lijden. Dat doen we ook steeds in deze rubriek. Maar ons gebedsleven is op z’n best, niet als wij zo nu en dan over grote dingen bidden, (wel blijven doen) maar als we voortdurend over kleine dingen gewoon met God in gesprek zijn. Wandelen met de Heer. Bidden en luisteren. De gebedsbeweging in Engeland kwam op gang in een gebedskamer die in de kerk aanwezig was. Maar is het niet zo dat de kerk van Jezus christus is geboren uit gebed in een 24 uurs gebedskamer.? Denk maar aan de bovenzaal in Jeruzalem. Hand. 1:14 “Dezen bleven allen eensgezind volharen in het bidden, met de vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broers”
Greig noemt het een presentie-paradigma. Zo kun je ook de bijbel lezen. Door deze bril lees je anders en zie je Gods aanwezigheid. We zijn gemaakt om God te kennen en door Hem gekend te worden.
Uit de verhalen over de oorsprong en het begin van de Geloofsgemeenschap de Fontein is onze kerk ontstaan uit gebed.
Nu staan we op een cruciaal punt: hoe zal de toekomst er uit zien?
Alles wat je aandacht geeft groeit. Misschien toch meer in alle ontspanning wandelen met de Heer. Hem meer en meer deelgenoot maken van onze vreugde en onze zorg.
Froukje Karelse-Dijk
